А вось які вершык быў надрукаваны ў перадвыбарчай улётцы кандыдата ў прэзідэнты Станіслава Шушкевіча:

Нам не трэба ў прэзідэнты
Кандыдата Лукашэнкі!
Нам і Кебіча не трэба,
Бо зусім не будзе хлеба!
Нейкі ёсьць яшчэ Дубко,
а таксама - Новікаў.
Першы "ведае сяло",
а другі філосафаў...
Вось Шушкевіч - Прэзідэнт
Сапраўды - народны.
Будзе воля, будзе хлеб.
Дык за гэта - згода!!!
Галасуй за Станіслава,
Атрымаеш: гонар, славу!

Журналіст: Які колер вам найбольш падабаецца: белы ці чырвоны?
Шушкевіч: Бел-чырвона-белы.
Ж.: А калі трэба выбіраць нейкі адзін?
Ш.: Навошта так прымітыўна? Я не дальтонік і фізыялягічна й у палітыцы."7 дней" 11.06.1994г.

Перад прэзідэнцкімі выбарамі журналіст спытаў у Пазьняка ці не паўплывае на выбар людзей тое, што ў кандыдата няма сям'і. Зянон адказаў, што не хвалюецца за гэта. І дадаў: "Зрэшты, я падумаю, можа яшчэ аб'яўлю нацыянальны конкурс на жонку прэзідэнта."
"7 дней" 11.06.1994г.

"Усе помнікі Леніну будуць зьнесены ў нас і ва ўсім сьвеце. Улада антыхрыста мінае."
Зянон Пазьняк
"7 дней" 11.06.1994г.

Тагачасны міністр замежных спраў Пятро Краўчанка напярэдадні візіта сям'і Клінтанаў у Беларусь замовіў у народнага майстра Веры Салдатавай саламяны капялюш для Хілары Клінтан. Але за капялюшык ён так і не разлічыўся.

У 1994 годзе пры Грыбе камандзіровачныя для дэпутатаў Вярхоўнага Савета ўзрасьлі з 6 да 9 тысяч. Па загаду Грыба у былым будынку ЦК КПСС аднавіў сваю дзейнасьць масажны кабінет, які прыкрыў Шушкевіч. А 16 траўня 1994 года картэж сьпікера парлямэнта зьбіў чалавека, які перахадзіў вуліцу на зялёны сьвет. Падпісваючы Канстытуцыю, Грыб зазначыў: "Жаль, что перо не золотое". Кожны дэпутат атрымаў ад Грыба падарункавую Канстытуцыю з ягоным аўтографам.

Прэс-сакратар Вячаслава Кебіча - Уладзімір Замяталін - аднойчы зазначыў: "Лукашенко - враг объединения с Россией".

Авось яшчэ адна цікавая думка премьераўскага прэс-сакратара: "...известный в Беларуси "правозащитник" Лукашенко, стремясь получить президентское кресло, не брезгует и совсем грязными методами: неприкрытой ложью, слухами и другими выходками, на которые, к сожалению, такой падкий во всех предвыборных кампаниях электорат".

Выпраўляючы алімпійцаў у Лілехамер, Кебіч паабяцаў, што па выніках спаборніцтваў лепшы беларускі спартсмен атрымае ў падарунак машыну. Пасьля алімпіяды Парамыгіна пачала вучыцца на кіроўцу, але машыну так і не атрымала.

Напярэдадні выбараў газэта "Свабода" параіла Лукашэнка зьмяніць імя Аляксандр на Алесь -- каб быць бліжэй да народа.

Выступаючы 15 красавіка на сустрэчы у Гародні Лукашэнка назваў падпісанае Кебічам у Маскве Пагадненьне "антинародной акцией, политическим шоу и фарсам". Ён таксама выказаў свой супраціў таму, каб стаяць на каленях перад Масквой, бо "там не перед кем стоять". "Возле кормушки имя которой власть, все хрюкают одинаково: и красные и белые". На зварот "Господин Лукашенко", ён адказаў: "Никогда им не был и не буду, я - ничей".

Таму не дзіўна, што Агецтства навінаў каментуючы вынікі першага тура назвала Лукашэнка "известным своими крайними националистическими взглядами".

20 красавіка у Выканаўчым сакрэтарыяце СНД скралі аўтамабіль Mercedes-300, на якім вазілі па Менску Прэзідэнтаў у тым ліку і Барыса Ельцына. На гэтай машыне зь Менска ў Варшаву паехалі два прадстаўніка СНД. З Варшавы яны зьбіраліся ляцець у Бухарэст на эканамічны форум у самалёце. Яны пакінулі машыну ў аэрапорце і пайшлі за квіткамі. Калі вярнуліся, яе не было. У Бухарэст яны так і не патрапілі, бо былі ў спартовых касьцюмах, а ўсе рэчы засталіся ў машыне. У Беларусь вярталіся цягніком.

9 мая 1994 года Васіля Быкава й Зянона Пазьняка міліцэйскі кардон не пусьціў ускласьці кветкі ля помніка Перамогі пакуль адтуль ня зьехалі Грыб і Кебіч. Міліцыянт па рацыі паведаміў "на верх", што да помніка падайшлі "некалькі невядомых людзей".

Пазьняк Кебічу на прапанову паразмаўляць зазначыў: "Я гатовы абмеркаваць любыя вашыя прапановы, але пасьля вашае одстаўкі".

На паседжаньні Цэнтрвыбаркама, калі афіцыйна рэгістравалі кандыдатаў у прэзідэнты Вячэслаў Кебіч двойчы падыходзіў да Пазьняка й працягваў яму руку для вітаньня. Першы раз Пазьняк папросту разьвярнуўся й пайшоў у іншы бок, другім разам ён сказаў: "Мы з вашымі рукамі ящэ разьбярэмся".

20 мая Лукашэнка наведаў Дзярждуму, дзе выступіў перад расейскімі парламентарыямі. Пасьля гэтага "Московский комсомолец" выйшаў з загалоўкам "Ух ты, ах ты, все мы дипломаты". "В Госдуме, судя по всему, открылся месячник дипломатической самодеятельности. Часть прошлого пленарного заседания коммуна-аграрии подарили какому-то человеку, который взабравшись на трибуну, практически попросил думу сделать его президентом Белоруссии, а уж он за это посадит 70 белорусских демократов-рыночников за решетку."

У апошні момант перад выбарамі адбыўся сапраўдны скандал. ЦВК раптам заўважыў, што Аляксандр Лукашэнка аформіў дакументы на прэзідэнцтва зь парушэньнем закона: месца працы й жыхарства пазначаны няправільна. У якасьці месца жыхарства Аляксандр Лукашэнка напісаў гасьцініцу "Минск", дзе пад час сэсіі жывуць усе дэпутаты, а ў радку пасада пазначыў "депутат Верховного Совета".
Запамятаваў Аляксандр Рыгоравіч, што прапісаны ён у Шклове па вуліцы Леніна, дом 35, кватэра 15, а фактычна жыве ў вёсцы Рыжкавічы. Працуе дырэктарам саўхоза "Городец"

Напярэдадні выбараў кандыдатам было прапанавана назваць людзей, на якіх яны хацелі быць падобнымі. Высьветлілася, што Зянон Пазьняк у захапленьні ад прынцыповасьці прэзідэнта Францыі генерала дэ Голя, Станіслаў Шушкевіч шмат чаго хацеў пераняць у Маргарэт Тэтчар, Вячаслаў Кебіч сьціпла прызнаў сябе спадкаемцам Пятро Машэрава, а вось Лукашэнка выбраў адразу траіх: Дзяржынскага, Андропава й Машэрава.

У мясным оддзеле адной з гарадзенскіх крамаў па вуліцы Савецкай з'явіўся прыгожы каляровы плякат Вячэслава Кебіча.
Калі ў краму завіталі прадстаўнікі ініцыятыўнай групы Станіслава Шушкевіча й убачылі партрэт, ім таксама закарцела павесіць побач партрэт свайго кандыдата. Няхай і чорна-белы. Але ні гандляр, ні дырэктар крамы не дазволілі зрабіці гэтага. Склаўшы патрэбныя акты, ініцыятыўная група з'вярнулася ў кіраўніцтва гандлю горада. Там ім адмовілі. Тым часам плякаты Кебіча запаланілі ўсе крамы ў горадзе.
Прычым некаторыя супрацоўнікі казалі, што зьверху было загадана вывешваць плякаты абавязкова па-за шклом - каб у кандыдата не з'яўляліся вусы, рогі,не выколваліся вочы і не зьнікалі зубы.

Граф Аляксандр Прушынскі таксама марыў быть прэзідэнтам. У падземным пераходзе ля чыгуначнага вакзала Менска ён раздаваў свае ўлёткі з заклікам пісаць у выбарчых лістах вялікімі літарамі "ГРАФ". За гэта, калі б ён стаў прэзідэнтам, абяцаў выплаціць кожнаму 35 даляраў.
Мовяць, быццам адна менская фірма вырашыла зарабіць на ГРАФЕ й надрукаваць 200 тысяч бюлетэней, напісаць гэта слова й выставіць кошт.

Напярэдадні выбараў ініцыятыўная група Лукашэнка мела намер правесьці "шествие протеста против покушения на жизнь кандидата в президенты". Але зрабіць гэта ім не дазволілі, бо не было ніякага афіцыйнага падцьверджаньня гэтаму "пакушэньню".

У пятніцу пасьля першага тура выбараў на пэрс-канфэрэнцыі Лукашэнка зазначыў, што зьбіраецца у панядзелак вызваць усіх міністраў да сябе на штаб-квартэру - інтэрнат ВПШ, - каб "озадачить их на счет обеспечения урожая". На пытаньне каго ён плянуе назначыць на пасаду прэмьера, Лукашэнка адказаў: "Премьер не проблема, это вам не доярку на ферму найти".

Нетрадыцыйна вырашыў скарыстаць свой эфірны час кандыдат у прэзідэнты Пазьняк. На экранах тэлевізіі можна было бачыць сэрыял "Невядомы Пазьняк". 4 сэрыі. Кампазітар фільма -- Ігар Лучанок, той самы, што ў 1999 годзе напіша песьню "Товарищ Президент".

3 чэрвеня Алексіевіч і карэспандэнт расейскай тэлевізіі Леанід Сьвірыдаў хацелі патрапіць ў пасёлак Майскі, пабудуваны для перасяленцаў-чарнобыльцаў у Чэрыкаўскім раёне. Але мясцовыя ўлады іх не пусьцілі. Высьветлілася, што гэты пасёлак знаходзіцца ў ваенным становішчы. Ён абкружаны БТРамі й салдатамі. Справа ў тым, што яго пабудавалі на радыяцыйнай пляме.

14 чэрвеня бралі шлюб дзеці Грыба й Міністра абароны Казлоўскага. Студэнты Алена й Андрусь. На вясельлі ў Калодзішчах гулялі 200 гасьцей, 70 чалавек прыслугі й аховы. Быў там Кебіч, зь шпіталя прыязджаў Краўчанка. Ужо пасьля прыходу да улады Лукашэнкі была арганізавана спецыяльная камісія на чале з кіраўніком службы кантроля прэзідэнта Даўгалёвым, якая займалась падлікам шкоды, што была нанесена гэтым вясельлем дзяржаве. Высьветлілася, што аднаго толькі посуду пабілі на 4 мільёны рублёў. 29-ці кухаркам і афіцыянтам была выдадзена прэмія "за проявленную инициативность при исполнении служебного долга".

Да кіраўніцтва мінскіх гарадскіх радыёсетак зьвярнуўся пенсіянер Уладзімір Кармілкін. Ён запатрабаваў адключыць у яго кратэры радыёкропку. Гэта адбылося пасьля таго,як былі закрыты "Беларуская маладзежная" і "Крынiца". "Я не хочу тратить свою небольшую пенсию на финансирование радио, где введена цензура".

Першымі ў Гародні прагаласавалі й далі справаздаду аб выніках выбараў у венералагічным дыспансеры. Хворыя сімпатызавалі Лукашэнка. На другім месцы ўмацаваўся Кебіч, на апошнім - Новікоў. За яго прагаласаваў толькі 1 чалавек. Цікава, што менавіта гэтак урэшце-рэшт прагаласавала ўся Беларусь.

Пад час выбараў поўтары сотні менскіх студэнтаў былі накіраваны на практыку ў вёску Пяскі Луно Мастоўскага раёна. Калі яны прыйшлі галасаваць, камісія сказала, што іх няма ў спісах і дапісваць іх ніхто не збіраецца. Тады адзін з студэнтаў абліў сябе бянзінам і пагражаў, што скончыць жыццё самагубствам, калі яму не дадуць прагаласаваць.

Лукашэнка галасаваў у Шклове. Назбіралася шмат народу й адзін мужык крыкнуў: "Рыгорович, наливай". "Так неси", -- адгукнуўся Лукашэнка. Але калі мужык прыбег з пляшкаю прарвацца да без пяці хвілін прэзідэнта было ўжо немагчыма.
Тут жа быў яшчэ адзін цікавы інцыдэнт. Публіка спрабавала разабрацца з тэлеаператарам беларускай тэлевізіі, якое на думку землякоў "очерняет Александра Григорьевича".

Пасьля пеpшага тура выбараў па прапанове Івана Антановіча ў Беларусь на дапамогу Вячаславу Кебічу была запрошана група экстрасэнсаў. Вера Івана Іванавіча ў акультныя навукі была настолькі вялікая, што нават у дзень выніковага галасаваньня ён запэўніваў Вячаслава Францавіца ў хуткай перамозе. Але, мабыць, узровень не той узялі. Гітлер, напрыклад, прывёз у Бэрлін амаль усіх тыбетскіх манахаў.

20 ліпеня на спецыяльнай сэсіі ВС адбывалася інаугурацыя прэзідэнта. За тры хвіліны да пачатку ў залу вайшоў Вячэслаў Кебіч і накіраваўся да свойго звычайнага крэсла прэмьера ва ўрадным сектары. Але ў крэсьлі сядзеў ужо іншы - чалавек з вусами, але не Лукашэнка, а першы сакратар расейскай амбасады Уладзімір Каблякоў. Расеец месца уступіў, але ў кулуарах абураўся, бо яго туды пасадзілі МЗСаўцы.

"Среди главных событий - несчастный случай: Лукашенко остался невредим." - з такім загалоўкам вышла адна газэта пасьля аварыі, у якую патрапіў Лука, сьпяшаючыся на сустрэчу зь выбаршчыкамі. А ўжо пасьля выбараў "Знамя Юности" зьмясьціла матэрыял пад загалоўкам "Позавчера каждый из нас должен был поместить в урну одного их шести кандидатов. 45% избирателей проделали это с Александром Лукашенко."

Першае, што сказаў Лукашэнка, пасьля выбраньня прэзідэнтам РБ - "отныне журналисты могут считать себя свободными".

7 жніўня прэзідэт зноўку сустрэўся са сваімі землякамі ў звыклых абставінах - у лазьні. Да прэзідэнцтва ён прыходзіў у гарадскую лазьню кожную нядзелю а 11 гадзіне. Але ўжо месяц не зьяўляўся. Напярэдадні прыезду прэзідэнта вонкавае аблічча бані не зьмянілася, толькі старыя металічныя тазы зьмянілі на новыя пластыкавыя. Цікава, што прэзідэнт парыўся без аховы.

Цікавы быў час і кіраўнікі былі ў нас цікавыя. Пятро Краўчанка стаў міністрам замежных спраў не валодаючы нават ангельскай мовай.